Holan izengo dan esperantzan...
Ohi baño nekatuago sartu nintzen atzo ogera. Egixe esan, egoera hau gero eta eroangatzago eiten jabilt. Lanien ohi baño gehixau nekatzen naz, ohi baño estresatuago nau, eta ohi baño tristeago eta ahulago. Arnasa sakon hartu, eta bixerko egun hobe baten esperantzan begixek zarratu nebazan.
Geur altzeu nazenien, neke, ahulezi, tristezi eta estres guztixek desagertute egoazan.
«Eureka!!!», pentseu dot neurekiko. Egune argi baña lehixoatan freskurie adierazten daben kondentsaziño tantak dauz. Komunera joan nazenien ulie eta bixerra normala baño dexente gehixau hasi jatazan sentsaziñoa izen da lehenengoa, baña dutxau eta halan-holan bixerra eiñ, eta katueri jaten emotera hurreratu naz sukaldera. Hau be argalau topetan dot. «Koitxeue. Gero lodi zagozela diñotsue danak!». Jantzi eta kalera urteteko prestatu nazenien… giltzek, maskarillie, mobille… «Kaguenzotz!» mobille ez dot bidamoduen kargetan ipiñi eta bateri barik dau. Bardintzo… mobilik barik be bizi lei!
Ondo abrigeu naz, eta artilezko gorroa be ipiñi dot. Eta holan joan naz beherantz. Neure geuzetan pentsetan. Jentieri erreparo askorik eiñ ez arren, negazionista pilloa dauela Gerniken konturetu naz. Gehixenak maskarillarik barik doaz. Ni nirera, udazkeneko sasoi honetako hosto gorri-marroiz osatutako alfonbra ganetik. Bapatien… «Julen! Julen!», kalien beste aldetik.
– Aupa Gorka!
– Jo! Mosukoagaz eta txapelagaz ezagutu be ez zaitzut eiñ ixe. Zelan zabiz? Ondo? Zenbat denpora!
-Bai, badakizu, histori guzti honegaz askotan etxetik urten bez…
– Bueno Julen, izten zaitzut. Prisagaz nabil. Pozten naz ondo zauzela ikustiegaz. Zainddu.
Arraroa eiñ jat… Gorka be negazioniste? Holan segidu dot nire iñoranzko bidie. Eskaparatiek Gabonetako apainduriz dauz, eta ohartu barik egon nazen denda barrixek ikusten dodaz bidien. Tabernak zabalik dauz eta terrazak jendez bete. Gehixenak mosukorik barik. Holan hurreratu naz tortilletxu bat jaten eta ebaki goxo bat hartzen nire betiko tabernara. Kamareruek maskarilliegaz dauz. «Menos mal!», pentseu dot. Rober hurreratu jat eta…
– Joe Julen, zenbat denpora… zeuzer paseu jatzule pentsetan gendun.
– Bueno, badakizu… histori honegaz ixe etxetik urten bez. Urte gogorra izeten dabil niretzat.
– Bueno, gogorra igezkoa, hau hobie joan da haregaz konpareta ezta? Horrek zur eta lur itzi nau.
– Zelan? Iezkoa?
– Bai joe!!! Covid-en bakunie atara ebenien, gauzak asko hobetu ziren. Baña 2021 hoberantz joan da!
Izoztute moduen geratu naz. «Zer? 2021? Urte bete egon naz lo? Ez da posible!!!». Pentsetan dot sustoan sustoagaz itzartu eiñ nazela.
Guzti honegaz konteu gura dotsuedana da, 2020 pandemia urte hau, ditsososko urte hau, hau be amaitzen dauela. Egutegixe azken hillabetien sartzera doa. Ta nahiz eta Gabonak ezingo doguzan ohitute gauzen eran ospatu, kalien lagunek besarkatu eta mosukatu, distantzixek gorde biherrizena, segurtasun neurrixek…honek be paseuko direla. Eta etorriko direla saso hobiek. Esperantzaz begitu behar dala geroa. En Tol Sarmiento-n abestixek diñolez: …Ta elkartuko gara berriro, gure betiko lekuetan, zabalduko ditugu besoak, besarkatuz gure arimak. Ta amestuko dugu gauean, oraindik gelditzen zaiguna. Egunak hobeak baitira zu(r)ekin batera…
Ta holan izengo dan esperantzan despeditzen dot nire aurtengo azken zutabie. Zainddu zaitzeze. Gabon atipiko honek ahal danik eta ondoen paseu eizuez, eta datorren urtien zuekaz topo eiñ gura dodala esan nahi deutsuet, kalien edo tabernan. Gora kopak eta biba zuek!
